بسیاری از افراد در سراسر جهان از ناباروری رنج می برند. استفاده از فناوری های کمک باروری، از جمله آی وی اف و اهدای تخمک می تواند به بسیاری از زوج ها کمک کند تا بچه دار شده و لذت پدر و مادر شدن را تجربه کنند. روش آی وی اف + اهدای تخمک در ایران یکی از خدمات محبوب پزشکی است که بیماران بین المللی را به این کشور جذب می کند.
داشتن فرزند و گسترش خانواده یکی از خواسته های انسان بوده که لازمه تداوم نسل است. زوج ها و حتی اشخاص ممکن است در مرحله ای از زندگی احساس نیاز به داشتن فرزند، حمایت آنها، و با عشق بزرگ کردنشان را داشته باشند. با این حال، بارداری به راحتی برای همه اتفاق نمی افتد.
ایران کشوری پیشرو در خاورمیانه و یکی از کشورهای برتر جهان در زمینه درمان ناباروری است. متخصصان باروری ماهر و با تجربه، تکنولوژی مدرن و مراکز درمانی مجهز، به همراه هزینه های فوق العاده مقرون به صرفه از عوامل مهم محبوبیت این کشور در حیطه درمان ناباروری است.
لقاح آزمایشگاهی یا به اختصار IVF بخشی از فناوری های کمک باروری است که به بیماران کمک می کند بر بسیاری از مشکلات باروری غلبه کنند. این روش برای اولین بار در سال 1978 مورد استفاده قرار گرفت و از آن زمان تاکنون بیش از 8 میلیون نوزاد با این روش متولد شده اند. این روش شامل تحریک تخمدان ها با استفاده از داروهای باروری، اخذ تخمک، بارور کردن آنها در آزمایشگاه و انتقال جنین(ها) به داخل رحم برای رشد است. کل چرخه اغلب در یک دوره دو هفته ای اتفاق می افتد.
آی وی اف یکی از موثرترین فناوری های کمک باروری موجود است. افراد به دلایل زیادی از این روش استفاده می کنند. برخی افراد پس از شکست سایر روش های باروری یا در سنین بالا از این روش استفاده می کنند. شایع ترین دلایل استفاده از لقاح آزمایشگاهی در زیر ذکر شده است.
لقاح آزمایشگاهی فرآیندی پیچیده است که باید پیش از آغاز در مورد آن بدانید. این روش معمولاً به طور متوسط 4 تا 6 هفته طول می کشد و شامل چندین مرحله است:
مرحله اول: تحریک تخمدان
یک فرد سالم که در سنین باروری است در هر سیکل قاعدگی یک تخمک بالغ تولید می کند. به طور کلی، تنها یک تخمک به اندازه کافی برای مرحله تخمک گذاری بالغ می شود. در طول چرخه IVF، بیمار مورد تزریقات هورمونی قرار گرفته تا بتواند تخمک های بیشتری را تحریک به بلوغ کند. بنابراین، به جای داشتن تنها یک تخمک، ممکن است تعداد زیادی تخمک بالغ و آماده برای لقاح داشته باشید. در حالی که بیمار داروها را مصرف می کند، وضعیت رحم و پاسخ تخمدان ها به داروها از طریق سونوگرافی و آزمایشات هورمونی خون کنترل می شود. هنگامی که تخمک ها تقریباً آماده هستند، حدود 36 ساعت قبل از اخذ تخمک، آمپول محرک نهایی به بیمار تزریق می شود تا بلوغ تخمک ها را نهایی کرده و آنها را برای عمل بازیابی آماده کند.
مرحله دوم: اخذ تخمک
در این مرحله، پزشک از یک سوزن نازک استفاده کرده که تحت هدایت سونوگرافی وارد هر یک از تخمدان ها می شود. نیازی به جراحی باز نیست و سوزن از راه ورودی واژن و دهانه رحم وارد می شود. سوزن تخمک ها را از داخل فولیکول ها بیرون کشیده و آنها را در محلولی ویژه قرار می دهد تا بعداً داخل انکوباتور قرار گیرد. برای کنترل درد، بیمار را با مسکن یا داروی بیهوشی ضخیف آرام میکنند.
مرحله سوم: جمع آوری اسپرم
برای عمل لقاح بهتر است در همان روز برداشتن تخمک از شریک مرد نمونه منی گرفته شود. نمونه معمولا دو بار در آزمایشگاه شسته می شود تا کیفیت آن افزایش یابد. اسپرم هایی که بالاترین کیفیت را داشته باشند برای تلقیح انتخاب می شوند.
مرحله چهارم: لقاح
پس از بازیابی تخمک، جنین شناس سعی می کند تخمک های بالغ را در شرایط آزمایشگاهی (در شیشه) با استفاده از روش تلقیح طبیعی یا با تزریق مستقیم اسپرم به داخل تخمک بارور کند که به آن تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) می گویند. تخمکهای نابالغ را میتوان از طریق روش بلوغ آزمایشگاهی (IVM) بالغ کرد تا برای لقاح آماده شوند.
مرحله پنجم: رشد جنین
در 5 تا 6 روز پس از لقاح، رشد جنین ها به دقت بررسی می شود. جنین ها برای انتخاب و انتقال به رحم باید کیفیت بالایی داشته باشند. به طور متوسط، 50 درصد از جنین ها زمانی به مرحله بلاستوسیست می رسند که برای انتقال بسیار مناسب هستند. جنین های مناسب را می توان در روز پنجم یا ششم بعد از لقاح برای استفاده در آینده فریز کرد.
مرحله ششم: انتقال جنین
انتقال به دو صورت انجام می شود: 1) انتقال جنین تازه و 2) انتقال جنین فریز شده یا منجمد. هر دو نوع جنین روند انتقال یکسانی را دنبال می کنند، به جز فرآیند انجمادزدایی که قبل از قرار دادن جنین فریز شده به درون رحم اتفاق می افتد. گیرنده باید محیط رحم خود را برای میزبانی از جنین از طریق استفاده از داروهای خاص آماده کند. وضعیت رحم گیرنده از طریق سونوگرافی و آزمایش خون بررسی میشود تا دید که آیا برای میزبانی جنین آمادگی کافی را دارد یا به این شکل نیست.
انتقال جنین نیازی به بیهوشی ندارد. در این مرحله یک اسپکولوم همراه با یک کاتتر نازک در داخل واژن قرار می گیرد. جنین (ها) از طریق سرنگ متصل به طرف دیگر کاتتر به داخل رحم تزریق می شود. کل فرآیند کاشت جنین معمولا کمتر از 10 دقیقه طول می کشد.
مرحله هفتم: بارداری
هنگامی که جنین خود را در پوشش داخلی رحم لانه گزینی می کند، حاملگی اتفاق می افتد. پس از 9 تا 14 روز، اگر نتیجه آزمایش خون بارداری شما مثبت باشد، باردار هستید و باید 9 ماه دیگر منتظر به دنیا آمدن فرزند خود باشید.
اهدای تخمک نوعی فناوری کمک باروری است که به بچه دار شدن افراد کمک می کند. این روش بیشتر برای کسانی استفاده می شود که به دلایل زیادی مانند بالا رفتن سن مادر، تخمک های با کیفیتی برای لقاح ندارند. در این روش تخمک از اهداکننده واجد شرایط گرفته می شود و سپس با اسپرم شریک مرد بارور می شود. پس از آن، جنین را می توان به رحم مادر مورد نظر یا رحم یک مادر جایگزین منتقل کرد.
اگر زوجی نتوانند با استفاده از تخمک های خود زن باردار شوند، ممکن است بخواهند از تخمک های اهدایی استفاده کنند. تخمک های اهدایی به زن اجازه می دهد تا نوزادی را حمل کند که از نظر ژنتیکی با شریک مرد خود مرتبط است. اهدای تخمک ممکن است در شرایط زیر مورد نیاز باشد:
برای رسیدن به بارداری موفق، اهداکننده تخمک باید دارای شرایط خاصی باشد. این شرایط عبارتند از:
برای افزایش شانس بارداری، علاوه بر اهداکننده، گیرنده نیز باید شرایط خاصی را برای میزبانی مناسب جنین داشته باشد. این شرایط در ادامه خلاصه می شود.
تا دهه 1970 زوج های ایرانی برای درمان مشکلات ناباروری خود به کشورهای اروپایی سفر می کردند. اولین مرکز درمان ناباروری در ایران در سال 1989 تاسیس شد. اولین نوزاد ایرانی به دنیا آمده از طریق روشIVF در 28 دسامبر 1990 متولد شد.
اولین نوزاد جهان که از طریق روش اهدای تخمک به دنیا آمد در سال 1984 به دنیا آمد. تاریخچه استفاده از اهدای تخمک به عنوان نوعی فناوری کمک باروری در ایران به اوایل دهه 2000 برمی گردد. امروزه هر دو روش لقاح آزمایشگاهی و اهدای تخمک پس از تایید قانونی و شرعی در مراکز باروری در ایران به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند.
روش IVF با استفاده از تخمک اهدایی شامل چندین مرحله است که در ادامه به آنها پرداخته می شود.
مرحله 1: مشاوره و انتخاب اهدا کننده
در گام اول زوجین باید در مورد تمامی گزینه های خود در مورد راه های بارداری و بچه دار شدن با متخصص باروری مشورت کنند. ممکن است آنها نیاز به آزمایش داروها و تلاش های لازم برای بارداری قبل از استفاده از تخمک های اهدایی داشته باشند.
کلینیک ها همه اهداکنندگان را از نظر جسمی و روانی بررسی می کنند تا از وضعیت سلامتی و واجد شرایط بودن آنها برای اهدا اطمینان حاصل شود. اهداکنندگان قبل از اینکه واجد شرایط شناخته شوند، معاینه فیزیکی، سونوگرافی، آزمایش خون و ادرار، آزمایش هورمونی و ارزیابی های روانی را انجام می دهند.
سپس زوجهای دریافتکننده میتوانند پرونده اهداکنندگان را بررسی کنند تا در مورد اطلاعات اولیه آنها همچون سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی و ظاهر فیزیکی بیشتر بدانند و اهداکنندهای را انتخاب کنند که ویژگیهای آن مطلوبتر باشد. همچنین به دلایل متعددی از جمله شباهت ظاهری بچه به زوج مورد نظر می توان شخص اهداکننده را از بین اقوام انتخاب کرد.
مرحله 2: دارو و همگام سازی چرخه قاعدگی
در ابتدای اهدای تخمک، اهداکننده باید داروهای هورمونی مصرف کند و از تزریق برای تحریک تخمدان ها در بلوغ تخمک استفاده کند. سطح هورمون اهداکننده به طور منظم با آزمایش خون بررسی می شود. علاوه بر این، چرخه های قاعدگی شخص اهداکننده و گیرنده باید با یکدیگر همگام شوند، زیرا رحم گیرنده باید برای لانه گزینی جنین آماده باشد.
مرحله 3: اخذ تخمک و دوره نقاهت
زمانی که تخمک ها به اندازه کافی بالغ شدند، زمان اخذ آنها از تخمدان فرا می رسد. اهدا کننده اغلب با بیهوشی آرام می شود. در این روش، یک پروب با یک سوزن ظریف با استفاده از هدایت سونوگرافی از طریق دهانه رحم وارد می شود. سوزن تخمک ها را از تخمدان ها به دقت مکش می کند. این روش اغلب حدود 20 دقیقه طول می کشد. پس از عمل، اهداکنندگان باید تا زمانی که کاملاً هوشیاری خود را پیدا کنند و آماده رفتن شونددر بیمارستان استراحت کنند.
مرحله 4: لقاح و انتقال جنین
نمونه اسپرم باید در همان روز اخذ تخمک ارائه شود تا از طریق روش IVF در محیط آزمایشگاه با تخمک تلقیح شود. سپس جنین(های) کیفیت بالا به داخل رحم منتقل می شوند. پس از 10-14 روز، دریافت کننده تخمک می تواند آزمایش خون انجام دهد تا از مثبت بودن نتیجه بارداری مطلع شود.
• بیشتر بدانید:
میزان موفقیت روش تخمک اهدایی با استفاده از آی وی اف در همه بیماران معیار ثابتی نیست زیرا به عوامل زیادی مانند سن اهدا کننده و گیرنده، ژنتیک، عوامل فیزیکی و هورمونی، کیفیت اسپرم و تخمک، سلامت گیرنده، صلاحیت کلینیک باروری و .... بستگی دارد. با این حال، ایران موفقیت بالایی برای روش IVF بوسیله تخمک اهدایی دارد. میانگین موفقیت در سنین مختلف در ایران حدود 50 درصد است که نرخ بالایی است.
تمامی روش های درمان ناباروری در ایران از جمله استفاده از فناوری های کمک باروری در مقایسه با سایر نقاط دنیا بسیار مقرون به صرفه است. هزینه کل روش آی وی اف به کمک تخمک اهدایی به عواملی مانند تعداد سیکل ها، نوع تخمک اهدایی (تازه یا منجمد) و غیره بستگی دارد. به طور متوسط هزینه یک سیکل IVF و اهدای تخمک در ایران حدود 4000 دلار است که هزینه تخمک های اهدایی، IVF، داروها، آزمایش ها و کاشت جنین را پوشش می دهد. البته اگر زوجی علاقه مند به تعیین جنسیت باشند، ممکن است بخواهند که علاوه بر روش اهدای تخمک از فناوری PGDنیز استفاده کنند.
مجموعه ی FlytoTreat که یک تسهیلگر حرفه ای مراقبت های پزشکی است، به زوج ها کمک می کند تا با انجام روش آی وی اف با کمک روش اهدای تخمک در ایران با بالاترین کیفیت و مقرون به صرفه ترین هزینه، خانواده خود را بزرگتر کرده و زندگی جدیدی را آغاز کنند. اگر مایل به انجام این روش بوده یا نیاز به کسب اطلاعات بیشتر در مورد آن دارید، می توانید از طریق شماره واتساپ ارائه شده با ما تماس بگیرید و در تمام طول هفته با پزشکان ما به صورت رایگان مشورت کنید.
تاییده پزشکی با: دکتر علی بزازی
05 تیر 1402 - Updated At: 08 مهر 1403
I am 45 and interested in donor egg ivf treatment.
hi I am 49 can I become a mother by egg donation
نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید